Honda Juno: M-serie scooters

De Honda Juno was een scooter die in twee verschillende versies werd geproduceerd: de K-serie (1954) en de M-serie (1962). De K-serie bestond uit de modellen K, KA en KB, terwijl de M-serie een nieuwe benadering van scootertechnologie introduceerde. De Juno M80 was een 125 cc en de M85 was 170 cc en werd in november 1961 gepresenteerd. Deze M-serie onderscheidde zich van de K-serie door zijn horizontale twin-motor in plaats van de eerder gebruikte gesloten ventilator gekoelde motor. Daarnaast werd de carrosserie gebouwd met conventionele stalen monocoque in plaats van de FRP-panelen over een buizenframe.

Een opvallende innovatie van de M80/M85 was de koppelingsloze hydraulisch-mechanische transmissie, een ontwikkeling van het Badalini-type die later de basis zou vormen voor de beroemde Hondamatic-transmissies die in de motorfietsen van Honda werden gebruikt. De M85 was in wezen een verbeterde versie van de M80, met een grotere motor die halverwege het productiejaar werd geïntroduceerd. De exclusieve transmissie, boxer motor met hydraulische klepstoters, elektrische startmotor en -benzinepomp maakten de Juno M85 zo’n 30% duurder dan een Fuji Rabbit. Juno scooters werden niet geëxporteerd naar Europa.

Ondanks de geavanceerde techniek en unieke functies werd de productie van de Honda Juno na slechts 5.880 exemplaren in 1963 beëindigd. Het model maakte echter wel indruk op de scooterwereld met zijn vernieuwende technologieën en de vooruitstrevende aanpak die Honda karakteriseert.